06-01-2010 ons laatste dag in Niger, een dag waar wij veel willen doen met weinig tijd, haarvlechten, zwemmen, over de markt lopen, naar de nieuwe brug gaan kijken, bij de president op bezoek gaan. Dat zijn onze plannen voor vandaag. Terwijl mijn vrouw en kinderen in het hotel achterbleven bij een ervaren ‘haarvlechtster” ging ik met Housseini bij hem thuis kijken hoe het zat met de mega-lunch/diner, met een bedrag van ongeveer 40 euro had ik een maaltijd laten bereiden voor diverse straatkinderen. Housseini werd hard aangesproken door een vrouw uit de buurt, die tijdens haar tirade vroeg “Waarom zijn mijn kinderen niet uitgenodigd voor het eten”, waarna Housseini duidelijk aangaf dat het om kinderen ging, die geen familie hadden die voor hen zorgden. Uiteindelijk begreep ze het wel een beetje, alhoewel ze het duidelijk als een gemiste kans zag. Ik kocht voor haar kinderen zakjes melk en ze ging dankbaar haar eigen weg.
Een bezoek brengen aan de president was niet een succes, want na drie kwartier wachten bij de presidenteële woning, komt de secretaris ons vertellen dat de president nog niet wakker was want hij had een zware dag achter de rug, of wij tot negen uur kunnen wachten. Nee, zei ik, wij moeten om half tien naar het vliegveld om onze vlucht naar Nederland te halen. Oh, zei hij, gaan jullie vandaag?, ik dacht dat je de zevende zouden gaan, ja zei ik ons vliegtuig vertrekt om een uur s’ nachts dus wij moeten drie uur voor vertrek bij het vliegveld zijn.
“Oh wat jammer”, zei hij “de president weet van jouw komst en nu ga je weg zonder hem te zien”, ik zei “het kan niet anders, ik vind het ook jammer maar het zit er niet in om Mamadou Tandja te ontmoeten deze keer, maar wie weet volgende keer misschien”. De secretaris heeft ons naar het hotel gebracht, bij aankomst in het hotel, vroeg ik hem of hij even met ons wat wil drinken. Hij stemt ermee in om met ons iets te drinken. Wij gingen op het terras zitten en over de gebeurtenissen praten, hij vertelde mij dat de president onder vuur lag, want er is van alles aan de hand op dit moment in Niger.
De opposities eisen het aftreden van de president en hij wil niet aftreden omdat hij van mening is dat het volk hem herkozen heeft en de opposities geven hun aanhangers de opdrachten onrust in het hele land te zaaien totdat de president zou aftreden. Wij hebben wat gedronken, mijn vrouw is er ook bij komen zitten en een vriend van ons, Faycal. Even later heb ik gezegd “ik kan niet langer met jullie praten, want wij moeten alles snel inpakken de taxi komt ons zo ophalen.
De secretaris zei “ik kan jullie brengen”, ik zei “nee, dat hoeft niet ik heb al de taxi besteld” hij is toen weggegaan. Faycal is nog even gebleven totdat de taxi kwam, met behulp van de hotel medewerkers hebben wij alles snel ingeladen. Op het moment dat ik in de taxi wil instappen zag ik Housseini aankomen, “gaan jullie weg”, zei hij, “ja” zei ik, “waar was je?” vroeg ik. “Ja, ik kan niet zo snel een taxi naar hier vinden”, hij was het meisje die mijn dochtertjes de haren had ingevlochten, naar huis gaan brengen.
Wij zijn vertrokken naar het vliegveld. Daar aangekomen wordt je door veel handelaars belaagd die je van alles willen verkopen, zoals de ene waar wij onze CFA wisselden naar euro. Wij waren met hem bezig, toen wij Housseini uit de taxi zagen stappen, “oh ben je ons achterna gekomen?” Vroeg ik aan hem, “ja”, zei hij, “ik kom jullie uitzwaaien”.
Wij moeten nu binnen gaan inchecken, het is niet vlekkeloos gegaan, want wij hebben alles in één koffer gedaan die met de bagage meegaat, maar de koffer weegt 29 kilo en het moet 24 kilo zijn. Dus wij moeten 5 kilo uit de koffer halen, zo gezegd zo gedaan. Maar toen werd er gezegd, dat onze handbagage te groot was, wij hadden zo’n lokale tas wat zij noemen Gari yayezafi (de stad is mij te warm) als handbagage, een nylon tas met rits die kleiner is dan onze trolleys, maar dat mag niet, het is te groot!!! en daar zitten alleen maar de jassen van ons in, die we nodig hebben in Düsseldorf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten