199 vragen...

Verhaal met 199 vragen maar geen antwoorden...

14 december 1994 liep ik samen met een vrouw, waar ik nu 11 jaar mee getrouwd ben en 3 kinderen heb, over de kerstmarkt in Heerlen. Het was niet ons eerste afspraakje, het was de eerste keer dat we hand in hand door de stad wandelden, wij gingen een café binnen, zij bestelde koffie en ik thee. Toen vroeg ze mij "Waarom ben je naar Nederland gekomen?".

Ik kijk haar aarzelend aan, want ik voel het aankomen, het was dezelfde vraag, waar ik zo vaak op heb moeten antwoorden, zo vaak dat ik op dat moment de tel kwijt ben. Ik zei tegen haar "ik kom jou zoeken".

Ze keek me aan met haar mooie bruine ogen, ging recht op haar stoel zitten, van verbazing komt bijna geen woord uit haar mond, toen zei ze " Oh, jij bent gek".Ik zei nog eens tegen haar, ik geloof in, dat toen ik geboren werd, dat al vaststond dat wij met zijn tweëen vandaag rond deze tijd, hier op deze plek samen thee en koffie zouden gaan drinken.Waarom wou deze Westerse geëmancipeerde vrouw verder gaan met een man die zo een stom antwoord gaf?

Een man die niks anders weet dan achter de geiten aan te rennen.
Een man die op dat moment nog woestijnzand tussen zijn tanden heeft.
Een man die nooit naar de tandarts is geweest.
Een man die nooit garantie kan geven, dat hij in Nederland blijft wonen.
Een man die zelfs geen garantie kan geven dat hij in Nederland mag blijven.

Waarom is hij gevlucht?
Waarom ging hij niet naar Irak vechten?
Waarom werd hij verplaatst van Amsterdam naar Oosterbeek?
Waarom werd hij van Oosterbeek naar Rijsbergen verplaatst?
Waarom werd hij van Rijsbergen naar Spaubeek verplaatst?
Waarom van Spaubeek naar Roermond verplaatst?
Waarom werd hij verplaatst van Roermond naar Heerlen?

Waarom stemt deze vrouw ermee in om haar luxe leven te delen met een man die geen luxe kent? Een man die de helft van de wereld doorkruist heeft. Wie zegt dat hij niet meerdere vrouwen heeft? Waarom kan deze vrouw hem vertrouwen?

Ik stel deze vragen, want ik ben een mens. Ik ben allang op zoek naar de juiste antwoorden op deze vragen. Wie kan mij de juist antwoorden geven?

Waarom haten mensen elkaar?
Waarom denken mensen niet hetzelfde?
Waarom hebben wij een meningsverschil?
Waarom werd hemel en aarde, zon en de maan, sterren en de wolken, man en vrouw, mens en dier. gras en planten, bomen en bergen, dag en nacht, licht en donker. zwart en wit, leven en dood, vrede en oorlog, ziek en gezond, mooi en lelijk, dik en dun, vraag en antwoord, geschapen?
Waarom hebben wij een zaadje en een eitje nodig om een kind te verwekken?

Wij mensen denken dat wij alles kunnen.Maar waarom oordelen wij over iemand zijn mening?Hoe kunnen wij weten, wie goed en wie niet goed is?

Waarom heten landen zoals Afrika de 3e Wereld? Wie bepaald dat een land de 3e Wereld moet heten?
Waarom heten rijke landen, G8?
Waarom worden bepaalde groepen mensen terroristen genoemd?
Waarom noemt men anderen ongelovig of gelovig?
Waarom denkt men dat je beter bent dan de ander?
Waarom geloven wij dat de aarde een ronde bol is?
Waarom geloven wij onze bevindingen?
Waarom geloven wij in onze technologie?
Waarom geloven wij in onze waarnemingen?
Waarom geloven wij in uitvindingen?
Waarom geloven wij in de wetenschap?

Maar waarom geloven wij niet dat God Allah bestaat?

December, de maand van de liefde, de maand waar iedereen van elkaar houdt, de maand van veel kado's, de maand van schitter en glamour, de maand van de heilig man Sinterklaas en de Kerstman, de maand waar ik zeker 2 dingen niet wil zijn, namelijk een konijn of een draagtas.

Vanaf de eerste dag van december beginnen kriebels in onze buiken, wij denken allemaal aan Sinterklaas, kado's en feesten, wij maken onze kinderen gek over de Sint, we laten de kinderen hun schoentjes zetten, s'morgens kijken hoe de kinderen blij zijn met wat Sint in de schoenen heeft gedaan.

Onze kinderen moeten in de Sint geloven, maar niet in God Allah, een kind die niet in Sint geloofd, krijgt geen kado. Wij gaan massaal naar de winkels, straten vol mensen met in beide handen 2 of 4 draagtassen vol, van de ene winkel naar de andere, op zoek naar ons geluk.

6 December keert Sint terug naar zijn land, dan beginnen de voorbereidingen voor de Kerst, weer op zoek naar kado's, liefde, gezelligheid, feesten, konijnen worden klaargemaakt op traditionele manieren, duizenden konijnen moeten afgemaakt worden, voor onze lust.

Winkelstraten worden weer vol met mensen met beide handen vol draagtassen, december is de maand van vreugde, blijheid, samen zijn.

Waarom is december de gezelligste maand van het jaar?Waarom duurt de maand december maar 31 dagen?Waarom kunnen we niet het hele jaar december noemen?

Waarom heeft een jaar 12 maanden?
Waarom gaan wij allemaal in de maand december massaal de winkel in?
Waarom kopen wij allen zoveel kado's? Hebben wij alle die kado's nodig?Waarom maken wij onze kinderen wijs dat de Sint bestaat?
Waarom willen wij dat onze kinderen in Sint en de Kerstman geloven?
Waarom kunnen wij aan onze kinderen niet de waarheid vertellen?

Zien wij Sint en de Kerstman als God Allah?
Doen wij het omdat wij zelf erop inspelen?Houden wij ons zelf voor de gek?
Doen wij het om onze kinderen gelukkig te maken?
Doen wij het om te laten zien hoe wij van elkaar houden?
Doen wij het om te laten zien hoe rijk dat wij zijn?
Doen wij het om te laten zien hoe gelukkig wij zijn?
Doen wij het om te laten zien hoe wij op zoek zijn naar ons geluk?

Waarom zien wij de maand december als de maand van verzoening?
Waarom niet de maanden zoals juni, juli of augustus waar wij massaal samen met onze kinderen op vakantie gaan?

Wij werken het hele jaar door, alleen maar om één ding, gelukkig te zijn. Werken, werken, werken, de economie moet groeien. Carrière maken, mooie huizen, luxe auto's, dan kinderen maken, wanneer zijn wij eigenlijk gelukkig?

Als wij rijk zijn? Of als we gezond zijn? Zijn wij gelukkig als we gelovig zijn? Of als we niet gelovig zijn? Of als we getrouwd zijn en kinderen krijgen? Wat maakt een mens gelukkig? Is een mens wel gelukkig te maken?

Neem bv. iemand als Paul Rosenmöller, hij heeft de hele wereld door gereisd op zoek naar de armste landen ter wereld, hij heeft de mooiste documentaire films tot nu toe gemaakt, o.a. over landen zoals Niger, waar hij hier het armste dorp heeft bezocht. Hij liet zien hoe moeilijk het daar is voor mensen om te overleven, ze hebben geen eten, geen schoon drinkwater, geen medicijnen, geen scholen, noem maar op.

Diezelfde man is nu bezig met een tour door Nederland om mensen wakker te maken. Om hun te vertellen dat zij teveel eten, dat zij te dik zijn, is teveel eten niet goed?

Is dik zijn niet goed? Weten wij wel wat goed is? Waarom moet de tour van Rosenmöller gesponsord worden door bedrijven zoals Mars, Mora enz.
Moeten wij honger lijden, terwijl wij veel eten hebben?
Zijn wij alleen gelukkig als wij slank zijn?
Moeten wij allemaal mooi en slank zijn?
Wie bepaald hoe wij moeten leven?

Waarom geloven wij in mooi en slank zijn?
Waarom vinden wij dat mooi en slank het beste is?
Waarom moeten wij bepalen hoe iemand anders moet leven?
Waarom kunnen wij niet zijn zoals we zijn?
Waarom kunnen wij niet zijn wat we willen zijn?
Waarom kunnen wij elkaar niet accepteren zoals we zijn?
Waarom kunnen wij niet leven zoals wij leven willen?
Waarom kunnen wij niet leven in de welvaart waar wij van dromen?
Waarom kunnen wij geen rekening houd met de gevoelens van de ander?Waarom voeren wij oorlog om met elkaar eens te zijn?
Waarom handelen we in wapens?
Waarom handelen wij in drugs?
Waarom vinden wij dat dat niet goed is?
Waarom vinden wij drugs gebruiken niet goed?
Waarom vinden wij oorlogvoeren niet goed?
Waarom heeft Sadam zoveel mensen vermoord?
Waarom hebben wij Sadam vermoord?
Waarom worden nog zoveel mensen in Irak na Sadam vermoord?
Waarom hebben wij die wapens nog niet gevonden?
Waarom geloven wij dat Sadam kernwapens maakt?
Waarom vinden wij spelen met macht leuk?
Waarom willen wij dat wij machtiger zijn dan de ander?
Waarom vinden wij het niet leuk als iemand anders over ons oordeelt?
Waarom vinden wij grappen maken over iemand anders leuker dan over ons zelf?
Waarom kunnen wij niet tegen ons verlies?
Waarom kunnen wij niet tegen kritiek van een ander?
Waarom kunnen wij niet aanzien dat iemand anders onze positie inneemt?Waarom moet een land een leider hebben?
Waarom moet een volk een leider hebben?
Waarom moeten wij een leider kiezen?
Waarom geloven wij dat een bedrijf een baas moet hebben om goede zaken te kunnen doen?
Waarom geloven wij erin dat een land een regering moet hebben?
Waarom geloven wij erin dat onze toekomst afhangt van onze kennis?

22 November 1996, de dag van mijn leven, zo zeggen wij het allemaal, de dag waarop ik de gelukkigste man ter wereld werd,de dag waarop ik "ja" moest zeggen tegen mijn geliefde,de dag waarop ik mijn leven ga delen met iemand waarvan ik hou,de dag waar ik antwoord zou geven, waarom ik naar Nederland ben gekomen, maar naar dat antwoord ben ik nog steeds naar op zoek.

Waarom geloof ik dat dat de dag van mijn leven is?
Waarom geloof ik dat ik hier gelukkiger wordt?
Waarom geloof ik in verbondenheid?
Waarom geloof ik deze vrouw?
Waarom geloof ik dat deze vrouw mijn leven kan verbeteren?
Waarom moet ik trouwen? Waarom moet ik "ja" zeggen om ons huwelijk geldig te maken?
Waarom moet ik geloften afleggen bij de gemeente?
Waarom moet ik voor de wet trouwen?
Waarom hebben wij die wetten gemaakt?
Waarom geloven wij in die wetten?

Waarom moeten wij getuigen hebben? Wie maakt die wetten? Geloven wij wel in die wetten? Moeten wij wel in die wetten geloven? Geloven wij in normen en waarden? Wat zijn de normen en waarden?

Waarom willen wij niet geloven in God Allah? Zien wij dat als een bedreiging?Zien wij dat als onmacht?

Waarom hebben wij geen behoefte meer om in God Allah te geloven?Hebben wij God Allah niet meer nodig? Weten wij wel wat God Allah voor ons betekent?
2 oktober 1997 was een bijzondere dag voor mij. De dag die ik niet snel vergeet. De dag waar ik trots op ben. De dag waar ik tranen moest laten van vreugde. De dag waarop mijn eerste kind werd geboren. De dag waarop ik dacht de gelukkigste man ter wereld te zijn. De dag waarvan ik nooit van zou durven dromen. De dag waarop ik een zoon krijg met een blanke vrouw. Je hebt een zoon, zei de dokter tegen mij. Ik heb gebeden en gebeden, een zoon, denk ik op dat moment, toen besefte ik hoe ik mijn vader miste, ik miste een vader, mijn vader zou denken : nu ik een opvolger heb kan mijn leven niet meer stuk, ik mag nu gaan want ik heb een zoon die mij kan opvolgen.

Maar waarom denk ík dat ik kan gaan? Waar moet ik heen?

Waarom denk ik dat ik de gelukkigste man ter wereld ben?
Waarom denk ik aan mijn vader?
Waarom denk ik niet aan mijn moeder? Was het omdat mijn vader er niet meer is? Is het omdat ik vader ben geworden?
Waarom ging ik bidden? Zoek ik daar mijn rust? Waarom geloof ik dat mijn zoon mij kan opvolgen? Zou mijn vader trots op mij zijn? Zou mijn vader gelukkig zijn met zijn kleinzoon? Wat zou mijn vader vinden van zijn zoon met een blanke vrouw? Zou ik een zoon krijgen als ik naar Irak was gegaan? Zou ik mijn vrouw zijn tegengekomen als ik naar Irak was gegaan? Zou ik nog in leven zijn geweest als ik naar Irak was gegaan?

Waarom geloof ik dat mijn zoon mij geluk brengt?

Waarom denk ik alleen aan mijzelf? Mijn vrouw ligt daar en heeft het zwaar, het was niet een gemakkelijke bevalling, ze heeft veel bloedverlies, ik kijk naar haar, ondanks dat ze het zwaar had komt er een straal van geluk op haar gezicht, "wij hebben een zoon" zegt ze, "hoe gaat ie heten?" vroeg de dokter.

Mijn vrouw kijkt mij aan, "wij noemen hem Lamín", "Ja, toch schat?" Ik bevestig het door middel van knikken. Even later wil mijn vrouw opstaan om naar toilet te gaan, maar het ging niet, ze werd onwel door het vele bloedverlies, ze viel, ik riep de dokter om hulp, "dokter, help", ik zag haar ogen wegdraaien, en ik denk maar, oh nee, A.u.b. laat me niet alleen met een baby. Ik ga het niet alleen redden, A.u.b. blijf leven.Toen kwam de dokter en wij hebben haar op het bed gelegd en zei de dokter dat ze moest rusten, want ze had teveel bloed verloren, "maar maak je geen zorgen alles komt goed", geruststellend.

Ik was kapot. Ik was aan het rillen, maar heb niets laten merken, ik denk terug na.

Waarom denk ik, dat ik het alleen niet kan redden?
Waarom was ik bang dat mijn vrouw dood ging?
Waarom denk ik op dat moment aan de dood?
Waarom riep ik de dokter?
Waarom denk ik dat de dokter mijn vrouw kan redden?
Waarom geloof ik wat de dokter zei "dat alles goed komt"?

Waarom geven mij de woorden van de dokter een rustig gevoel? Wat zou ik doen, alleen met een baby? Had ik het gered, alleen met een baby? Wie kan mij helpen met een baby? Ik heb geen moeder, vader, zus of broer hier dicht bij mij?

Waarom denk ik aan, het dichtbij zijn van mijn familie. zou kunnen helpen?Waarom denk ik niet aan de familie van mijn vrouw?
Waarom denk ik niet aan de goedheid van de mens?
Waarom denk ik aan hulp?
Waarom denk ik niet aan mijn eigen kracht?
Waarom voel ik me zo zielig?
Waarom kan ik er niet tegen als het mis gaat?
Waarom wil ik dat het altijd goed met mij gaat?
Waarom voel ik me verlaten als het mis gaat?
Waarom denk ik aan mijn geloof als het mis gaat?
Waarom zie ik alleen mijzelf als het goed gaat?

23 Februari 1999 is de dag waarop ik me goed voel, het gaat goed met me, het is de dag waar ik vaak aan terug denk. Het is de dag waar ik me gelukkiger voel dan ooit. Het is de dag waar ik een goede herinnering aan heb. Het is de dag waarop mijn 2e kind werd geboren. Het is de dag waar ik denk , een zoon, en nu een dochter. Het is de dag, die ik niet met een pen kan beschrijven. Het is de dag waar ieder man trots op is.

De bevalling was goed gegaan, en er waren geen complicaties, mijn vrouw straalt van geluk, ze voelt zich goed. Ik denk, nu hebben we 2 kinderen, een jongen en een meisje, het is niet te geloven, wij zijn het gelukkigste stel op deze aarde. Maar, waarom denk ik, dat wij het gelukkigste stel op aarde zijn?

Waarom denk ik dat mijn leven nu compleet is?
Waarom ben ik anders gaan denken dan voorheen? Heeft de geboorte van mijn zoon en mijn dochter mijn leven veranderd? Gaat mijn leven veranderen na de geboorte van mijn 2 kinderen? Ziet de wereld er anders uit dan voorheen? Wat betekent het voor mij om 2 kinderen te hebben? Is het alles wat ik hebben wil?

29 januari 2003, Sinterklaas is voorbij, Kerst is voorbij, Nieuwjaar is net voorbij, dat zijn mooie dagen, die net voorbij waren. Maar 29 januari is voor mij de allermooiste dag. 29 januari 2003 is mijn 3e kind geboren. 29 Januari is voor mij het begin van het jaar. 29 Januari is voor mij het begin van een nieuw leven, het is een licht in mijn leven, mijn 2e dochter is geboren.Een zoon en 2 dochters, dat is uniek.Het is bijzonder, het is een gevoel die je niet kan beschrijven. 29 Januari was een dag, waarvan ik dacht, hoe kan dat? Ben ík het wel? Ben ik echt Abakoula Argalaless? Abakoula, die 18 augustus 1991 op een bankje in het station van Amsterdam lag te slapen? Abakoula die door de politie weggejaagd werd van het bankje in datzelfde station? Abakoula die vanaf 1984 zwervende was op weg naar Nederland? Abakoula die in 1991 in Irak zou gaan vechten?

Welk gewoon normaal mens kan dat geloven? Geen enkel mens die voor 1984 Abakoula heeft gekend, en hem nu ziet zijn 3 kinderen van school halen, zou het geloven. Ik geloof het zelf niet als ik met mijn kinderen en mijn vrouw aan het winkelen ben. Maar waarom kan ik het niet geloven? Ben ik dan de woorden van mijn vader vergeten?

Waarom heeft mijn vader altijd tegen mij gezegd "respect voor ieder mens, is de weg naar welvaart"?
Waarom zei mijn vader altijd "veel mensen leren kennen is een rijkdom"?Waarom zei mijn vader tegen mij "wat je achter je gooit, raap je voor je op"?Waarom zei mijn vader altijd "Hoe hoog je ook een steen naar boven gooit, hij zal ooit naar beneden vallen"?
Waarom zei mijn vader tegen mij ( akal tigaza tichekh), "waar je ook ben, pas je aan"?
Waarom zei mijn vader altijd "wie geduld heeft, kan soep maken van steen"?

Maar waarom geloof ik alle die gezegden van mijn vader?Z ou mijn vrouw nu mijn stom antwoord van toen geloven? Zou zij nu begrijpen wat ik toen bedoelde? Gelooft ze nu wel, dat mijn tanden echt zijn? Ben ik nu wél gelukkig? Heb ik nu wat ik wil? Vrouw, 3 kinderen, een baan, een auto, een groot huis.

Wanneer is een mens gelukkig? Ik heb in April 2007 een stichting opgericht. Ik dacht dat ik alles had, maar er is nog wat...

Ik ben een paar keer met mijn gezin naar mijn geboorteplaats geweest, het heeft ons zo geraakt, hoe mensen daar leven, ze zijn vaak ziek vanwege het drinken van verontreinigd water.Toen dachten wij, wij gaan daar een waterput maken, zodat de kinderen meer tijd voor zichzelf hebben.

Het valt niet mee het is zwaar werk. Ik krijg het te druk en er gaan dagen achter elkaar, dat ik niet thuis ben, soms heb ik het gevoel alsof ik mijn gezin vergeten ben, de kinderen groeien, soms zeggen ze "Pap, wanneer ben je thuis?". ik denk, Oh jée, ik dacht dat ik gelukkiger ben, druk, druk, mijn hobby, mijn werk, mijn muziek, mijn gezin. Is dat wat ik wil? Is dat wat een mens gelukkig maakt? Wat is eigenlijk het doel van het leven? Bestaat ons leven alleen maar uit vraagtekens?

Mensen, waarom wordt bloed en melk uit het lichaam van een koe gescheiden? En hoe kan dat? Waarom legt 'n kip 'n ei?

Mens wees gelukkig, en respecteer elkaar , leef in vrede met elkaar.Dit is mijn wens aan elk mens op aarde.

Heeft U de antwoorden gevonden op mijn vragen? Houd U die dan maar voor uzelf.

Het enige wat ik aan U vraag is, als U na de feestdagen iets over heeft, om 1 euro over te maken, voor minstens 3000 mensen midden in de woestijn zonder schoon drinkwater, naar de rekening van de stichting Aman-Iman:
ABN AMRO banknr.57.69.16.978A.u.b. met vermelding "199 vragen zonder antwoorden".

Ik wens U zalige feestdagen en een gezond 2008

Abakoula Argalaless
http://www.aman-iman.nl/

start nieuwsblog

Vanaf vandaag is deze nieuwsblog online.
Er moeten nog een aantal kleine dingen geregeld worden, zie je ergens iets wat niet klopt, laat het even weten....

Habib Koité in Luik

"15 november naar een concert "

15 November ben ik samen met de leden van de percussiegroep WAKA naar een concert van Habib Koíte in Luik geweest. Het was een schitterend concert, de zaal was overvol, sommige mensen moesten zelfs op de grond gaan zitten. Ik had net een stoel vooraan aan de zijkant kunnen bemachtigen, dat was de enige stoel die nog over was.

Naast mij zat een mevrouw, die de hele tijd met haar mobiel bezig was, terwijl iedereen van het concert aan het genieten was. Ik probeerde om van de zang en de melodieuze muziek te genieten, maar ik was zo geïrriteerd door die mobiel van die vrouw naast mij.

Ik dacht "waarom ík weer", want ik had al een zware week achter de rug, maar ja... Ik probeerde om me niks aan te trekken van die vrouw, want anders zou ik het hele concert missen. Habib is een van de beste muzikanten van Afrika, hij vertelde tijdens zijn concert ook de ontroerendste verhalen over zijn land, zijn muziek, zijn situatie in zijn land, zijn leven als Afrikaanse beroemdste muzikant te leven in Afrika, de verhouding tussen Afrikanen en Europeanen.

Er was één verhaal dat mij heel erg raakte: Het ging over zijn nieuwe cd Afriki, die gaat over Afrikanen die proberen naar Europa te komen voor een beter leven. Ze gaan met zijn honderden in een vissersbootje en proberen Spanje te bereiken. Midden op zee komen ze dan in de problemen, de boot gaat stuk en de meesten kunnen niet zwemmen, ze komen om door onderkoeling, honger of door verdrinking.

Met dat soort verhalen te vertellen vraagt hij de aandacht voor problemen in Afrika, want hij zegt nog, dat de Europeanen ooit eens "zonder uitnodiging" naar Afrika zijn gekomen. Maar Afrikanen zijn niet welkom in Europa. De Europeanen hebben alle poorten dichtgegooid. Ik was helemaal weggezakt in mijn stoel, die ene mevrouw met haar mobiel naast mij ben ik helemaal vergeten.

Einde concert gingen we naar het Café naast het concertgebouw, wat drinken en wat bijkletsen over hoe het concert was geweest. Even later komt Habib met zijn bandleden binnen. Ik had al daarvóór met hem gesproken over de Stichting Aman-Iman en mijn plannen, hij zei tegen mij "O ja, weet je dat een Toeareggroep uit Mali een cd heeft uitgebracht die ook Aman-Iman heet? Ja, antwoordde ik, want ik heb met hun in de Melkweg in Amsterdam "opgetreden".

Hij was met zijn bandleden boven aan het eten, op een gegeven moment komt ie razend naar beneden, liep naar de ober, ik zag hem wijzen naar de ober op een manier waarop ik meteen zag dat er iets mis was. Ik stond op en liep naar hen toe. Habib was woedend, ik probeerde hem te kalmeren, maar hij was oersterk, ik probeerde hem vast te houden om hem daar weg te krijgen, en met zachte woorden hem te kalmeren, maar hij richt zich naar die man om te schelden, "ik maak je kapot, ik sla je dood, idioot" enzovoorts.

Ik vraag hem wat er nou aan de hand is, uiteindelijk zegt hij "hij had eten naar ons gebracht, zet hij die borden neer, zegt "eet smakelijk" en steekt ie zijn middelvinger op naar ons". Ik probeer Habib uit te leggen, dat de middelvinger uitsteken o.a. bij jongeren in Europa een vrij normale zaak is, maar er heerst woede in Habibs hart, hij ging door met schelden tegen die arme ober.

"Ik heb je niet gevraagd om mij te bedienen, ík heb je geen opdracht gegeven om 10 keer die trappen op en neer te lopen, is het omdat ik Afrikaan of zwart ben? Jouw baas heeft opdracht gegeven, als je geen zin hebt om Afrikanen of zwarten te bedienen, zeg het tegen jouw baas, je hoort je werk te doen, idioot " en ga zo maar door...

En die arme ober, staat ie daar, alle mensen kijken naar hem. Terwijl ik Habib vasthield, denk ik aan die man op het podium, die man met mooie stem, die woorden die hij sprak, alle die mensen die naar hem luisterden, en nu dit... Maar ja, aan de ene kant denk ik ook van iemand als Habib "wereldberoemd" en dan behandeld worden als 0,0 (niks). Maar dat is wat ik op dat moment denk.

Ik heb tegen Habib gezegd "het is goed zo, je hebt hem duidelijk gemaakt wat jou dwars zit, hij moet zich schamen". Het lukt mij hem naar boven te brengen. Komen wij boven, toen was daar ook weer wat tussen de drummer en de Tamanispeler, dus ik had die twee ook uit elkaar moeten halen, toen dacht ik alleen aan één ding, waarom ík weer?

Wij gingen naar beneden, en zij gingen naar buiten, want de bus stond op hun te wachten en ik ging terug naar mijn gezelschap, toen zag ik dat buiten nog wat gaande was. Dus ik weer naar buiten, ging bij Habib staan, ik zeg tegen hem "dat had je niet hoeven te doen, want je hebt je manager, díe had de ober moeten aanspreken, niet jíj. Dit is slecht voor jouw imago, dit is geen goed voorbeeld".

Hij zegt dat hij op dat moment alleen één ding zag: die ober. Terwijl wij daar staan te praten, hoorde ik kletteren, de balafoonspeler, een ouwe man, staat naast ons te plassen. Op dat moment rijdt een politiewagen langs, dus ik ga aan de stoeprand staan, zodat zij hem niet zouden zien plassen aan de openbare weg, anders was dat de dag erna op de voorpagina van de krant, " de politie in Luik heeft een lid van een beroemde Afrikaanse band aangehouden wegens plassen op straat".

Tegen de oude man heb ik helemaal niks gezegd, vanwege zijn leeftijd, want ik durf te wedden dat hij de 70 al gepasseerd is. Uit respect naar oudere mensen durf ik hem niets te zeggen, het is misschien niet goed, maar bij ons is het zo oudere mensen te respecteren.

Wilt U reageren op dit verhaal, ik zie graag uw reactie tegemoet...

Groeten aan de lezers,

Abakoula Argalaless