We moeten af van het beeld van zielige Afrikanen
30 november 2013
Als om 06:25 uur
de wekker gaat moet ik opstaan, want om 07:40 uur moet ik de trein hebben naar
Amersfoort.
Partindag, is 'n dag voor de particulieren initiatieven, 'n
dag voor ontwikkelingssamenwerking.
Het was een geweldige
dag met veel deskundigen op het gebied van ontwikkelingssamenwerking, met veel
sprekers en critici, maar helaas ook 'n dag waar geen enkele Afrikaanse spreker of criticus bij was.
Toen kwam het
tijdstip dat dhr. Klaas van Mill, Directeur van Wilde
Ganzen, zijn presentatie hield. De directeur van 'n organisatie die meer dan 50
jaar projecten in ontwikkelingslanden steunt en financiert gaat ons nu vertellen
hoe het moet en hoort. Ik hield mijn hart vast, ik dacht "hij gaat alweer
die verschrikkelijke zielige beelden van uitgemergelde Afrikanen laten zien".
Nee hoor, hij
begon met 'n filmpje opgenomen ergens in Nederland waar mensen gevraagd werden
waar ze aan moeten denken als ze de naam Afrika horen. Ik zat zo gespannen op mijn stoel omdat ik me op dat moment niet
op mijn gemak voelde.
Na het zien van
het filmpje, ging hij verder met zijn
presentatie. Hij begon te vertellen over beeldvorming en dat de
ontwikkelingsorganisaties moeten stoppen met het tonen van beelden van zielige
''Afrikanen''.
Ik ging rechtop
zitten op mijn stoel want ik voelde iets, ik voelde dat ik wel gezien mocht worden op
dat moment. Ik voelde rillingen door mijn hele lichaam heen, ik voelde een
soort opluchting en ik wou opstaan en het door de hele zaal schreeuwen en
roepen: "eindelijk gerechtheid, eindelijk begrijpen ze het. Na meer dan 60
jaar ontwikkelingshulp begrijpen de westerlingen het". Eindelijk is
er 'n blank iemand die het begrijpt, eindelijk, eindelijk, eindelijk,
dat is wat door mijn hoofd spookte op dat moment ,ik wilde schreeuwen. Toen
hoorde ik 'n twitter stemmetje tegen mij zeggen: " blijf zitten, blijf kalm, want de discussie over de zwarte
piet op sociale-media is nog in volle gang".
De presentatie van
Mirjam Vossen ''Framen en Communicatie''
was duidelijk:
"help mij wanneer ik
lopen kan en lachen en niet wanneer ik lig te sterven".
6 jaar geleden
toen ik met een paar vrienden de stichting Aman-Iman (water=leven) oprichtte,
was ik druk bezig met zoeken naar deskundigen/fondsenwerving. Via via kwam ik
bij iemand die mij 'n adres gaf waar ik terecht kon. Samen met een van de
bestuursleden ben ik erheen gegaan en spraken we met een man. Wij zijn
letterlijk weggestuurd omdat de folder die wij al gemaakt hadden, niet goed
genoeg was. Er waren te mooie foto's van gezond uitziende mensen op de folder.
Het lijkt op 'n reisbureau folder, wij moesten foto's van uitgehongerde
Afrikanen brengen dan kon hij ons helpen een andere folder te maken.
.JPG)
Als wij tenminste
ons doel zouden willen bereiken, want mensen hier doneren alleen als ze veel
ellende zien, dan geven ze meer geld. Wij zijn toen weggegaan en nooit meer
teruggegaan, want ik was diep en diep beledigd. Die man wist niet dat ik trots ben op mijn volk
en dat ik nooit hun ellendige foto's aan een andere ga tonen, voor geen
miljoen.
Bij deze zeg ik
het ook tegen Save the Children, ik schaam me diep voor jullie en dat in 2014
zulke beelden nog nodig zijn kan ik niet echt begrijpen.
