dinsdag 23 maart 2010

Niger coup:Good for Touareg rebels, bad for uranium investors


Christian Science onitor - 23/03/10

Niger coup: Good for Tuareg rebels, bad for uranium investors
Tuesday 23 March 2010

Agadez- The military junta announced it will audit all uranium exploration permits awarded before last month’s Niger coup. Evidence has emerged that the permits enriched the ousted president and devastated the Tuareg population.

The military junta that ousted Niger’s president raised transparency expectations and sent stocks sliding over the weekend with the announcement that it would audit all uranium and gold contracts. The announcement came just days after a coalition of pressure groups petitioned the junta to renegotiate mining contracts awarded under ousted President Mamadou Tandja.

Skip to next paragraph Related Stories Niger Delta militants vow more attacks A crusading publisher pushes Niger’s limits The world’s third-largest uranium deposit lies in northern Niger, the poorest zone in what the UN calls the world’s poorest country. With more governments backing clean, uranium-fueled nuclear energy to replace coal-burning power, foreign investors from China, Australia, South Africa, America, and Canada have flocked to the landlocked Saharan state.

Niger’s authorities have awarded at least 50 uranium exploration permits in the two years since government officials busted a 40-year mining monopoly held by France’s Areva SA, according to mining officials. But government watchdogs say these opaque contracts illegally enriched Mr. Tandja and his family, even while food shortages plagued the Saharan state.

Until recently, little has been known about expanded uranium prospecting in northern Niger, which has become a flashpoint between insurgent Tuaregs and the southern-based government over mining rights. In the chaos surrounding the 2007 armed Tuareg rebellion, Tandja’s administration implemented a media blackout in the northern zone, banning foreign journalists, censoring local reporting on uranium and the northern rebellion, and even suspending Radio France Internationale broadcasts for one month on accusations of sympathizing with rebels.

As Tandja’s ouster in February allows light to be shed on the cloistered northern region, new details of corruption and devastation inflicted on mainly Tuareg civilian populations are emerging.

Land mines and radioactive contamination The seeding of land mines throughout the Air Mountains – which the armed forces and rebels on each other – has rendered villages such as Iferouane and Elmeki uninhabitable. The entire seminomadic population of Elmeki (an estimated 600-1,000 families) was forced to flee to Agadez, according to Igor Rugengeka, a Burundian coordinator for Doctors Without Borders in Agadez.

A once-thriving tourism industry that sustained local businesses and artisans is now decimated in the Saharan caravan capital Agadez, reduced to little more than a stopover for African migrants and internal refugees heading north toward Libya and, for a lucky few, Europe. On average, 2,000 refugees a month pass through Agadez, driving up food prices and unemployment, according to Mr. Rugengeka.

Meanwhile, scientists documented dangerous levels of radioactive contamination still present in water and dirt in a survey of uranium mining villages Arlit and Akokan conducted by Greenpeace International and France’s CRIIRAD, an independent watchdog group. A full report of findings is due later this month.

Seeking benefits for local populations Disputes over uranium have fanned tensions between Tuareg rebels and authorities since the early 1990s. Nevertheless, hopes are now running high that the ouster of Tandja will pave the way for a binding resolution, ideally one that will reinvest uranium profits into northern economic development.

Tuareg rebel leaders are at present gathered in the capital Niamey, where splintered rebel factions have reunited for negotiations with the junta, hoping to hammer out a road map to accelerate the peace process, according to rebel chief Aghaly ag Alembo.

“We hope to implicate all of the people of the region in the economic spin-off of mining in the north, and that there will be a benefit as well for the nomadic populations in these regions,” Alembo said by phone from the capital.

“Peace would not have lasted with the former regime,” Ahmed Akoli, political secretary of the Niger Movement for Justice (MNJ), said by phone from Paris. The stakes are high, according to Akoli, who said 6,000 rebels remain armed pending a written resolution.

donderdag 11 maart 2010

"WAT VOOR DE ENE GELUK IS, IS VOOR DE ANDERE EEN HEL"


‘’Wat voor de ene geluk is, is voor de andere een hel’’

Ik ben gelukkig als ik in een auto rijd, en ik reis graag met het vliegtuig, maar weet je dat als je mijn moeder in een auto stopt, dat je beter gelijk met haar naar het ziekenhuis kunt rijden, en als je haar in een vliegtuig stopt dat je beter een begrafenisondernemer kunt inschakelen.
Weet je dat bepaalde asielzoekers, gelukzoekers worden genoemd, maar hoe komen wij eigenlijk daar op? Zie je, hoe gemeen een mens kan zijn. Dit is iets wat wij als het rijke Westen bepaald hebben om mensen die uit arme landen naar onze rijke landen komen, gelukzoekers te noemen.
Maar wat wij vergeten is dat iedereen gelukzoeker is. Wij noemen bepaalde asielzoekers gelukzoekers, omdat volgens ons, de Westerse denkwijze, dat mensen die hun land ontvluchten terwijl daar geen oorlog is of hun leven niet in gevaar is, dat het gelukzoekers zijn.
Maar wat wij “het rijke Westen’ vergeten, is dat wij dat systeem bedacht hebben om de armen tegen te houden die naar onze rijke landen willen komen. Maar wie zegt dat iemand die van een rijk land naar een arm land gaat niet een gelukzoeker is?. Er zijn er genoeg die naar een arm land gaan op vakantie of voor hun werk of voor een studie, of ze gaan emigreren naar een arm land om hun ongelukkige leven, ondanks bedolven in een ongekend rijkdom toch een ander leven zoeken, waarom worden zij niet gelukzoekers genoemd?.
Wat wij vergeten is, dat geluk zoeken voor ieder mens geldt, of je uitgehongerd uit Timbuktoe naar Darisalam gaat, of dat je met een miljoen naar Thailand gaat, waar je door talrijke meisjes/jongens gemasseerd wordt, dan ben je toch een gelukzoeker.
Een mens kan gemeen zijn, hij is altijd in staat om eerder anderen aan te wijzen als minderheid dan zichzelf. Maar wat nog gemener is, is dat wij niet zonder elkaar kunnen leven, maar toch maken wij onderscheid onder elkaar, dat maakt ons gelukkiger. Ik kan je honderden voorbeelden noemen, zoals een Imam die een vrouw weigert een hand te geven, of een pastoor die een prins carnaval weigert ter communie te gaan of Geert Wilders, die zijn haar rechtop ging staan van geluk omdat Balkenende zijn kabinet niet haar termijn haalde en ga maar zo door.
Dat zijn dingen waar een mens gelukkig mee wordt, bloed onder elkaars nagels halen, maar wij kunnen niet zonder elkaar. Ik kan mij niet voorstellen dat wat wij allemaal tegen elkaar roepen, dat wij dat werkelijk menen, want er hoeft maar iets te gebeuren dan staan wij elkaar aan te kijken. Wie doet wat? Er hoeft er maar één van ons te beginnen dan gaat de rest ook mee, het zij kwaad het zij goed.
Kijk maar wat er gebeurde toen de aardbeving Haïti teisterde, gingen wij massaal inzamelingsacties houden. Miljoenen hebben wij ingezameld voor Haïti, maar wij weten al vóór de aardbeving dat duizenden Haïtianen onder de armoedegrens en in ellende leven, maar daar trekken wij ons niets van aan, die mogen zelfs niet naar onze landen, want ze zijn gelukzoekers.
Mijn zus vroeg aan mij “hoelang duurt het nog voordat je waterproject klaar is?” Ik zei “dat weet ik niet, het kan nog lang duren”. “Maar waarom duurt het zolang?” vroeg ze nog een keer. Ik zei “als wij morgen wakker worden en de helft van het hele dorp is omgekomen van diaree en allerlei ziektes, dan hebben de overblijvers morgen schoon drinkwater”.
“Wat gemeen ben je” zei mijn moeder, die naast mij stond. “Ja, mam”, zei ik, “dat is de realiteit, kijk maar naar tsunami, wij helpen elkaar als de ellende aanzienlijk is, anders zijn jullie gelukzoekers en een gelukzoeker heeft geen recht om hulp”.
Ja, mam, de mens is gemeen en tegelijkertijd zit heel veel liefde in het hart van de mens, maar toch begrijp ik soms niet, hoe wij omgaan met elkaar, als mens zijnde. Maar ach, wie ben ík om het te begrijpen?. Gelukkig dat wij niet allemaal het zelfde zijn.
Abakoula Argalaless

PvdA Spreekt Arabisch


Assalama laikum Redactie,

Wilders: PvdA spreekt Arabisch,
Zo staat het in uw krant van vrijdag 26 februari 2010.
Ik zou u willen vragen om mijn boodschap door te geven aan mijn "Idool" Geert wilders.
Lieve Geert, ik ben een zwevend kiezer, wanneer komt u wel eens met een serieus plan, dat mij en andere duizenden zweefkiezers kan overtuigen om op u te stemmen? Wanneer gaat u de woorden gebruiken die mij over de streep kunnen halen om in u te geloven dat u de juiste man bent die Nederland uit de ellende waar wij nu in verkeren, te helpen?.
Geert, u valt steeds in herhaling, zoals uw toespraak van gisteren in Almere, ik geloof hetgene wat u zegt, het is ons overduidelijk dat wanneer u aan de macht komt, dat u alles zou doen om de Nederlandse taal zuiverder te maken, dat zelfs de woorden zoals "hun" nooit meer terug te vinden zal zijn in de Nederlandse taal.
Maar Geert, kom op, pak uw kans, nu is het het juiste moment om ons te kunnen overtuigen, dat als u de machtigste man van ons land wordt, dat ú zal zorgen dat Nederland in 2020 armoede- en onveilig- vrij zal zijn.
Ik raad u wel aan om het slogan van Obama, "Yes, we can" niet te gebruiken, nee Geert "Yes, we hope". Denk er wel aan dat u niet alléén een land met meer dan 16 miljoen inwoners kan regeren.
Na de toespraak van gisteren begin ik nu mijn vertrouwen in u te verliezen, het was een goed moment om met de juiste boodschap te komen, maar het was alweer over die stomme hoofdoekjes. Geert, Nederland heeft momenteel een aanzienlijk probleem en daar hebben wij een held voor nodig die alle problemen tesamen kan aanpakken.
Geert, "Yes we hope".
Met vriendelijke groet

Abakoula Argalaless

Slapeloze nacht.

Geachte Redactie, Slapeloze Nacht. Na een hele slapeloze nacht, zappen naar alle zenders en internetten op zoek naar het nieuws over de staatgreep in Niger . Vanmorgen ben ik slaperig naar mijn werk gegaan. Ik heb de hele nacht zitten te zappen, bellen en internetten, want ik maakte me zorgen over de situatie in Niger en het lot van mijn neef Almounsour Garzou, de bewaker van de Minister van Binnenlandse Zaken van Niger. Om elf uur ’s morgens heb ik het consulaat van Niger in Den Haag gebeld om te vragen of hij iets meer weet over de staatgreep. Hij vertelde mij dat er doden zijn gevallen, maar hoeveel kan hij mij niet zeggen. Ik heb hem verteld dat ik bezorgd ben over de situatie in Niger, en over mijn neef. Hij zei tegen mij dat ik me geen zorgen hoefde te maken, want het is rustig op dit moment, en ik hoefde me ook niet zorgen te maken over het lot van mijn neef. Maar ik ben de hele tijd aan het bellen en sms-en geweest , maar ik kreeg geen contact met mijn neef. Om 16.10 uur heb ik een journalist Waghlassane, werkzaam bij Radio Sahel in Niger gebeld om te vragen of hij weet waar mijn neef is. Hij vertelde mij dat mijn neef nog in de Ivoorkust is. Hij gaf mij zijn nummer, ik heb hem meteen gebeld en gelijk aan de lijn gekregen. Het was een moment van opluchting, een moment van vreugde. Natuurlijk heb ik gelijk gevraagd of hij het gehoord had wat zich in Niger had afgespeeld. Natuurlijk weet hij dat, want zijn baas (Minister van Binnenlandse Zaken) zit vast samen met andere regeringsleden incl. de President. Dat was voor mij een zware nacht en dag van onzekerheid. Gek genoeg heb ik me niet druk gemaakt over mijn familie; mijn moeder, 2 zussen en mijn broer, maar ja die wonen 780 km van de hoofdstad vandaan dus die zijn veilig , hoewel wie is veilig in Afrika?. Dat is een bizar verhaal, want ik heb woensdag een brief naar de president gestuurd m.b.t. mijn waterproject in Niger en donderdag krijg ik een telefoontje van een vriend, dat de president en zijn ministers zijn opgepakt. Dit is heel bizar, ik wist niet wat mij overkwam. Ik was net terug uit Niger en had goede contacten gelegd met de overheid en verschillende instanties en nu is alles in de soep gelopen. Wat een ellende allemaal. Wanneer wordt het eens eindelijk rustig in Afrika? Wanneer komt Afrika wel eens uit die diepe put. Ik hoop dat u begrijpt wat ik voel op dit moment. Ik zet alle mijn energie in voor deze arme mensen en nu moet ik opnieuw beginnen om nieuwe contacten te maken met de nieuwe regering; nieuwe ministers en de nieuwe President. Dit is onbegrijpelijk, ongelofelijke woede stroomt door mijn lichaam. Maar ja, dat is Afrika, wat in Niger gebeurt hoef je geen deskundige voor te zijn om het te kunnen voorspellen, je hoeft maar naar de geschiedenis van het land te kijken dan weet je genoeg. 1960 onafhankelijk geworden en geregeerd door Hamani Diori. 1974 Luitenant Kolonel Seyni Kountche leidt de coup op Hamani Diori. 1987 Ali Seybou neemt de macht over na een dodelijke hersentumor van Kountche. 1990 Seybou legaliseert partijen waardoor er een hele golf van stakingen en demontraties volgt. 1991 Seybou wordt afgezet en een gouvernement onder leiding van Andre Salifou volgt. 1993 Mahamane Ousmane wordt de eerste democratisch President van Niger. 1996 Volgt alweer een coup door beïnvloeding van Frankrijk. Algemene leider wordt Luitenant Kolonel Ibrahim Bare Mainassara. 1999 Mainassara wordt door militanten gedood op het vliegveld van Niamey. Daouda Malam Wanke, de commandant van de presidentiële garde neemt de macht over. Eind 1999 wint Mamadou Tandja de verkiezing en wordt President. 2002 Muiterij van soldaten in de hoofdstad i.v.m. het afdwingen van betere condities. 2004 Tandja wint 2e ambtstermijn als President. 2005 De oppositiepartij PNDS bekritiseert Tandja over de hongercrisis. 2007 Tandja verklaart het noordelijke woestijngebied als zijnde extreem gevaarlijk met de strijd tegen de Tuareg. 2009 Akkoord over verdeling van de Uraniummijnen. 2010 februari ; definitief einde termijn Tandja, afgezet d.m.v. staatsgreep. Ik ga gewoon door met mijn strijd voor deze 10.000 mensen totdat zij water hebben. Ik hoop dat iedereen die mij tot nu toe gesteund heeft dat zij mij blijven steunen, want deze mensen hebben mij en ú nodig wat er ook gebeurt. Met vriendelijke groet Abakoula Argalaless

Het is te erg om het niet aan uw krant door te geven


Geachte Redactie,

Het is te erg om het niet aan uw krant door te geven, vanmorgen toen ik mijn kinderen naar school bracht, waren al de stembussen open. Ik zei tegen mij dochter van zeven "oh, had ik maar mijn stem kaart meegenomen dan kon ik nu al stemmen".
Toen riep zij naar mij met tranen in haar ogen, "je gaat toch niet op die mijnheer stemmen die moslims haat", ik heb het haar deze week vaker horen zeggen, maar het drong niet zo erg tot mij door zoals vanmorgen.
Ik heb het haar proberen uit te leggen dat het alleen maar een politieke uiting van die mijnheer was om zo iets te roepen.
Om 18:40 uur ben ik thuis gekomen, terug van mijn werk. Ik heb haar gevraagd of zij met mij mee wou om te gaan stemmen. Ze is met mij meegegaan, onderweg vroeg zij nog eens "op wie ga je stemmen?", ik zei "niet op die mijnheer die moslims haat".
Zij vroeg mij nog eens " wat gaat gebeuren als die mijnheer wint?, Gaan wij dan verhuizen?
Ik heb haar proberen uit te leggen, mocht het zo zijn dat die mijnheer wint, dan kan hij het land niet alleen regeren, er zijn genoeg mensen in dit land die toch ook van moslims houden. Die zullen het echt niet zo ver laten komen.
Ze heeft ook nog gevraagd "waarom doet die man dat, is hij misschien vroeger door moslims geplaagd?" Ik kon haar hier geen antwoord op geven, ik zei "ik weet het ook niet". Maar ja, diep in mijn hart voel ik pijn dat zo een kind van 7 jaar zo bang geworden is van de uitspraken van een volksvertegenwoordiger. Nu voel ik me ook schuldig omdat ik vaker de politieke discussies volg op TV terwijl zij ook soms meekijkt.

Met vriendelijke groet,
Abakoula Argalaless