Maastricht 20-09-2009
“Moslim zijn en toch leven in een niet Moslimland”
Na 18 jaar hier te wonen is vandaag voor mij is een bijzondere dag geweest, waar ik voor de eerste keer een familie -gevoel gekregen heb.
Vandaag is de eerste keer dat ik samen met mijn gezin suikerfeest vierde, want alle die jaren valt Suikerfeest door de week en dat was voor mij moeilijk om samen met mijn gezin te zijn, het was altijd na het gebed dat ik moest gaan werken en de kinderen gingen naar school.
Mijn kinderen vragen altijd aan mij, waarom moeten wij naar school tijdens Suikerfeest, want andere kinderen hebben altijd met Suikerfeest vrij waarom wij niet, maar wat mijn kinderen niet weten is dat de kinderen die zij bedoelen, ze zijn honderd % moslims, wij zijn anders ik ben met hun moeder getrouwd, en hun moeder is Katholiek opgevoed.
Ik heb samen met mijn vrouw voordat wij kinderen kregen, afgesproken dat als wij kinderen krijgen dan wil ik ze als moslim opvoeden, later als zij groot zijn mogen ze zelf kiezen waar ze in willen geloven. Ik ben blij dat mijn vrouw instemt, want ze hecht niet aan geloof, zij heeft wel respect voor alle geloof.
Mijn lezers zouden misschien denken dat ik 18 jaar in Nederland ongelukkig was, maar ik kan jullie geruststellen, ik ben de gelukkigste man van de wereld, want ik ben een dankbaar mens, ik dank Allah (God) die mij naar dit land toe geleid heeft waar ik de liefste vrouw van mijn leven mocht leren kennen, en waar ik me nu drie schatten van kinderen heb.
19-09-2009 was ik in de moskee waar ik al ruim 10 jaar kom, daar heeft een oude man mij aangesproken. Hij komt naast mij zitten en vroeg aan mij he camarad kom je uit Moritanië? In het Frans, ik antwoord in het Arabisch, nee, ik kom uit Niger hij kijkt mij zo verbaast aan, net zo als Nederlanders die mij ook aan kijken als ze mij Nederlands horen praten, misschien denkt deze mijnheer dat een neger geen Arabisch spreekt??.
Wij gingen verder vertellen, hij vroeg nog eens; woon je hier? Heb je al papieren? Heb je werk? Enz.enz. Ik antwoord alle vragen met ja, ik vertelde nog dat ik getrouwd was en kinderen heb, o ja, zegt hij; is jouw vrouw ook uit Niger? Nee antwoord ik, ik ben met een Nederlandse getrouwd, en toen valt een stilte, ik had het kunnen verwachten een moslim die met niet moslim getrouwd?, en dat ga je aan iemand in de moskee vertellen hmm, maar ja uiteindelijk zegt hij ja ja Alhamdu lillahi (Alle lof zij aan Allah,).
Maar ik voel op dat moment een soort afkeuring van die man, maar ja ik ging verder met mijn verhaal, totdat de Imam binnen kwam en gingen wij bidden.
Na het gebed ben ik naar huis gegaan met een gevoel van; ik kom naar deze moskee al ruim 10 jaar en ik heb deze man al vaker gezien, maar wij hebben elkaar nooit gesproken tot vandaag, ik zit met vraagtekens over deze man, over ons gesprek.
20-09-2009 het is eind Ramadan. ’s Morgens om zeven uur stond ik op om samen met de kinderen naar de moskee te gaan om eind Ramadan met een gebed te vieren. Ik heb eerst de kinderen moeten wassen en hun mooie kleren aangetrokken. Toen wij beneden in de woonkamer waren, riep mijn vrouw net als altijd als wij ergens heen moeten; wie moet nog plassen? Gaan jullie eerst plassen, Ik heb het bijna in mijn broek gedaan, want dat was niet de bedoeling na dat ik de kinderen gewassen heb om naar de moskee te gaan alsnog te gaan plassen, want als je naar de moskee gaat moet je schoon zijn.
Maar gelukkig geen van beide kinderen moest naar de wc, ik heb maar niets gezegd, ik heb de meisjes een hoofddoek om moeten doen, iets wat zij in het dagelijks leven nooit om doen, maar naar de moskee vinden zij het zelf leuk om hoofddoek te doen.
Wij zijn heel vroeg naar de moskee vertrokken om een plaats te veroveren, want meestal op zo’n dag komen veel mensen en daarom moet je vroeg zijn anders is het overvol ,en inderdaad vandaag waren zelfs op de parkeerplaats mensen moeten gaan bidden.
Na het gebed kom ik de ene man bij de ingang tegen, hij pakte mij vast en riep Id moebarak jahabibi (gelukkig eind Ramadan broeder), ik zei het zelfde broeder, hij was ontroerd om mij te zien met de kinderen en eind Ramadan vreugde natuurlijk.
Met dit verhaal wil ik alle moslims broeders op roepen om te accepteren wat het woord (li-llaahi maa fi-s-amaawaati wa ma fi-l-ard), en wat het inhoud. Aan Allah (God) behoort toe wat in de hemelen en op de aarde is. Ook Geert Wilders, mijn broeders wees geduldig laat iedereen roepen wat hij/zij wilt roepen, hij/zij zal ooit bij Allah (God) komen en hij weet wat hij met diegene doet.
Wij zijn naar hier gekomen om een veilige plek te zoeken en die hebben wij naar mijn mening gevonden. Dat moeten wij koesteren, in dit land mag ieder mens zijn mening hebben, iedereen mag zeggen wat hij/zij vind en wil, maar Allah (God) hoort en ziet iedereen en hij bewaard het tot de dag dat ie bij hem komt, en die dag weet je niet, weet ik niet, alleen Allah (God) weet het.
Ik kan mij voorstellen, dat de mensen hier zich niet op hun gemak voelen in hun luxe leven, als wij zij opzadelen met onze problemen die wij naar hier meenemen. Als ik zie hoe onze moslimlanden omgaan met de broeders, dat iemand een moskee waar broeders bidden tot Allah (God) om vrede en een beter leven te vragen, binnenloopt en zich opblaast waar onschuldige mensen omkomen, dan kan je niet verwachten dat de mensen hier die in welvaart leven, ons niet zien als een bedreiging aan hun paradijselijk leven.
Lieve mensen (aarde bewoners) oordeel niet te snel, beschuldig elkaar niet op iets wat je zelf niet weet, denk drie keer na, voordat je iets gaat doen wat kan leiden tot narigheid. Kijk eerst achter je, voordat je vooruitgaat. Kijk naar boven als je gaat dalen, leidt blinden tot hun eindbestemming, roep niet naar een doof iemand maar laat het hem zien.
Maar ja, wat is normaal in deze tijd? draag je een hoofddoek wordt je gezien als een vervuiler! loop je naakt in je eigen woonkamer wordt je aangeklaagd door de buren! Maar mensen, wij zijn een ding vergeten, aan Allah (God) behoort toe wat in de hemelen en op de aarde is. En of gij nu openlijk laat zien wat in uw zielen is of dat gij het verbergt.
Geloof kent geen grenzen, zwart, wit, geel, bruin, rood, blauw,grijs, transparant, dat zijn de kleuren die ons leven interessant maken als wij allemaal een geloof hebben dan waren wij niet via de melkweg naar timboektoe gekomen.
Mensen dit is een verhaal van een geitenhoeder die ook zijn mening heeft, en gelukkig in dit land mag het.
Met vriendelijke groeten
Abakoula Argalaless
