WELCOME TO NIGER 20 Maart 2008

''Welcome to Niger'', dit is wat je voelt op het moment dat je geland bent in Niger, totdat je bij de douane komt met je koffers vol. Die moet je dan open maken, maar daar heb je geen zin in, want je weet dat als je ze open maakt, dat je ze niet meer dicht krijgt.
Dus je denkt, ik ga met die man praten, want je komt met een goede hulp voor de mensen in Niger, maar die man trekt zich niets aan wat je vertelt.
Het enigste wat hij zei is; ''Laat je mij je diplomaat-paspoort zien, dan laat ik je gaan, anders moet je toch je koffers open maken''.
Ik zei tegen hem dat ik geen diplomaat-paspoort had, maar dat ik een dossier van mijn stichting opgestuurd had.
Hij zei; ''Daar heb ik niets aan, maak je koffers maar open''. Mijn reisgenoot en ik maakten onze koffers open. Ik had een koffer en een koelbox, mijn reisgenoot had 2 koffers.
In de koelbox had ik een paar doosjes paracetamol,antibiotica en mijn malariapillen. Mijn reisgenoot had in zijn koffers wat verbandmaterialen,krijt,pennen,schriften en potloden voor de mensen daar. Mijn koelbox en de koffer van mijn reisgenoot moesten achterblijven, want dat waren medicijnen, waarvoor wij geen toestemming hadden, aldus de douane.
Ik zei; ''wat, noemt u dit medicijnen?, meneer, dit zijn gewoon hulpmiddelen voor mensen waar we naar toe gaan om te helpen''.
''Nee nee,'',zegt hij, ''Daar heb je geen toestemming voor'', ik was gewoon woest, ik zei tegen mijn reisgenoot ''kom wij gaan, ik heb geen zin om in discussie te gaan, hij mag voor mij de koffers hebben''.
In de hal saat Faycal op ons te wachten, ''welcome to Niger'',roept Faycal ons toe, ''hoe gaat het met jullie? Hebben jullie een goede reis gehad?''
''Ja, het was vermoeiend, maar wij zijn nu hier''.
Hij zei''kom , de auto staat te wachten''. Ik zei dat we nog een paar spullen bij de douane achter hadden moeten laten.
''Wat voor spullen'',zei hij.
''Een koffer en een koelbox''.
''Waarom moeten jullie het daar laten?''
''Omdat de man van de douane meent dat wij medicijnen zonder toestemming vervoeren''.
''Wacht hier'', zei hij, "waar zijn jullie tickets?'' Ik gaf hem de tickets.
Faycal ging naar die man, wij moesten wachten, het was warm, wij waren moe, gelukkig hebben wij niet zo lang hoeven wachten. Even later kwam Faycal terug met de koffer en de koelbox.
Ik vroeg hem ''wat heeft de douanier nou gezegd?''
''Ja'', zei Faycal, ''het is zo, als mensen je niet kennen,dan proberen ze jou te kleineren om iets van jou te krijgen''.
Toen gingen wij naar buiten, de auto stond op ons te wachten, we hebben alles ingeladen.
Onderweg naar ons logeeradres praten wij over de gebeurtenis en natuurlijk over de reis, de mooie dingen die wij onderweg zien. Niger is een prachtig land, de mensen zijn vriendelijk, maar heel arm.
De armoede in Niger is heel erg, daardoor zijn vooral ambtenaars erop uit o.a de Westerlingen uit te melken, er zijn veel bedelaars, maar dat zijn mensen die je met een paar centen blij kunt maken.
Maar voor de ambtenaren moet je oppassen, die kunnen je leeg zuigen.