Matthijs van Nieuwekerk,

Beste Matthijs van Nieuwekerk,
ik heb gisteren uw programma met veel plezier bekeken, want u had mijn favoriete gasten; John Leerdam,Tania Kross, Trijntje Oosterhuis en Paul de Leeuw.
Vooral Paul de Leeuw vind ik de beste presentator programma maker die er is.

Ik was in 2007 bij hem in het programma “Mooi Weer de Leeuw”, hij noemde mij Osama Bin Laden, was het maar waar, want het hoofd van Osama is miljoenen waard.
Als er iemand was, die zoveel geld op mijn hoofd had geboden, dan hadden meer dan 10.000 mensen in mijn geboortedorp en omgeving al lang schoon drinkwater gehad.

Maar er was ook een meneer in uw uitzending; dhr Aad van de Heuvel, die zijn boek kwam presenteren over ontwikkelingshulp, het opmerkelijke daarvan was, dat het verhaal dat hij geschreven heeft, ik allang een stukje over heb geschreven.

Ik was zo blij dat iemand zoals hij, die de wereld misschien hem naar kan laten luisteren, zo een verhaal kan publiceren, want wie ben ik, ik ben maar een geitenhoeder (kamelendrijver) die niet hoog opgeleid is.
Ik heb het verhaal geprobeerd kenbaar te maken bij verschillende media, maar ík kom nergens door.

Ik heb altijd mijn twijfels over ontwikkelingshulp gehad, maar ja wie ben ik.
Het verhaal dat Aad verteld had over de bananenplantage herken ik meteen. Begin !980 is een Zwitserse hulporganisatie, waarvan ik de naam niet wil noemen, naar het dorp waar ik op gegroeid ben, gekomen. Dit omdat het ’t begin was van de slechte tijden voor de Sahel bewoners, met name nomadenstam de Toeareg.

Die organisatie was met een goed idee gekomen, om mensen te helpen om hun land vruchtbaar te maken door middel van half rond kuiltjes te graven, zodat als het regent, dat regenwater langer blijft liggen, maar ze hebben land nodig om te experimenteren.

Mijn vader had toen ons land beschikbaar gesteld voor deze organisatie. Mensen werden daar geleerd om die halve cirkels te maken, het ging goed voor die mensen, ze hebben werk, worden betaald, terwijl het werk dat zij doen is van hun zelf is.

Maar na het eerste jaar op de een of andere manier heeft de organisatie met de overheid afspraken gemaakt, dat de mensen geen meer geld krijgen van het werk dat zij verrichten, maar je moet de hele dag werken, dan krijg je een kilo rijst.
Maar ja, ze blijven toch het werk doen, want het is voor hun belangrijker om hun eigen land vruchtbaar te maken, zodat zij in de toekomst een beter leven kunnen leiden.

Maar ik heb altijd mijn twijfels daarover, want tot de dag van vandaag wordt het dezelfde methode gebruikt om Sahel landen vruchtbaar te maken, geen enkele persoon uit de regio die ik ken is ingenieur of wat dan ook geworden ze zijn nog altijd dezelfde kuiltjes aan het graven.

Maar de organisatie is tevreden met de geboekte resultaten, want hun experimenten zijn geslaagd, ze maken rapporten voor universiteiten, dat zij goed methodes hebben gevonden om de Sahel vruchtbaar te maken.
Toevallig heb ik 28- 09-2008 een bijeenkomst in Antwerpen bijgewoond, waar precies dezelfde methode werd gepresenteerd door professoren van de Universiteit Leuven, ik was absoluut verrast.
Toen ik dat zag, heb ik daar wat vragen mogen stellen, maar ja wie luistert naar een geitenhoeder.

Maar gelukkig is er iemand die naar mij luister namelijk mijn vrouw, want toen ik haar voor de eerste keer ontmoette, vroeg ze mij, waarom ben je naar Nederland gekomen??
Mijn antwoord was, ik zocht jou! Dank zij dat antwoord hebben wij nu 3 schitterende kinderen.

Over grote ontwikkelingsorganisaties, ik ben zelfs door een grote organisatie in Nederland in de steek gelaten, want ik heb mij bij hun aangemeld toen zij een grote inzamelingsactie gingen voeren.
Er werd tegen mij gezegd, doe maar mee, en aan het einde van de actie kijken wij of wij iets voor jouw waterproject kunnen doen.

Kun je je voorstellen, ik ging zelfs in Maastricht schaatsen, in zo een koud weer dat een woestijnbewoner op de ijsbaan ging om zoveel mensen binnen te halen, ik had alles gedaan, het was een succesactie.
Ze hebben tonnen binnen gehaald, niet alleen door mij natuurlijk, want het was een landelijke actie.

Toen het resultaat bekend gemaakt werd, dacht ik met zo veel geld kan niet anders dan dat de mensen in Inadougoum zeker een waterput zouden krijgen, ik heb meteen gebeld en er wordt tegen mij gezegd over 14 dagen zullen wij uw wat laten weten.
En ik maar wachten, wachten en wachten, ik heb zoveel emails gestuurd, maar ik krijg de ene afwijzing na de ander.

Ik heb nog eens gebeld en toen werd mij iets verteld dat ik absoluut niet verwachtte. Ik heb het gesprek opgenomen en ik heb het bewaard misschien komt er nog wel een dag, dat iemand van de media het gesprek wil beluisteren, want ik ben maar een geitenhoeder zonder enige opleiding, maar ja niet opgeleide mensen hebben ook een mening in deze maatschappij, dhr van den Heuvel bedankt voor uw boek.

Wilt u meer weten over dit verhaal kunt u kijken naar mijn weblog Isalan Nieuws.

Met vriendelijke groeten
Abakoula Argalaless